साप्ताहिक शिक्षक ध्येय 24 जुलै
संपादकीय...
विद्यार्थ्यांनो,
आपले भवितव्य सुधारा...
या आधीच्या पिढीला मनोरंजनाची काहीच संसाधने नसल्यामुळे अभ्यास
एके अभ्यास आणि उरलेल्या वेळेत मुलाने बाबांना शेतीच्या कामात आणि मुलींनी आईला
स्वयंपाकाच्या कामात मदत करायची असा दंडक असे. त्यामुळे मुलांनी वावगे वागलेले
खपवून घेतले जात नसे. सर्वांच्या घरात सारखीच परिस्थिती. मनाची जिद्द आणि परिश्रम
यांच्या जीवावर ती मुले खूप शिकून मोठी झाली. आपल्या सर्व इच्छा आकांक्षा पूर्ण
केल्या.
त्यानंतर सदया मात्र आई-वडील दोघेही कमावते असल्याने आपल्याला जे
मिळाले नाही ते आपल्या अपत्याला द्यायचे अशी आई वडीलांची मानसिकता झाली. त्यामुळे
हल्ली मुलांना ते सर्व सुखसोयी उपलब्ध करून देत आहेत. आपण आपल्या मुलाला जास्त वेळ
देऊ शकत नाही म्हणून बाहेरचे जंक पदार्थ खाण्यासाठी, शॉपिंग, सिनेमासाठी मुबलक
पैसे पुरवितात. करमणुकीसाठी मोबाईल, लॅपटॉप आणि संगणक घेऊन देतात. परंतु अपत्य आपला वेळ
अभ्यासात न घालवता दूरदर्शनमध्ये व्यतित करते. आपणाकडे असलेल्या वेळेचा उपयोग ते
मोबाईल,
लॅपटॉपवरील
गेम खेळून वाया घालवते. ना त्या मुलाला वेळेचे महत्त्व, नाही आई-वडिलांचे
त्याच्यावर काटेकोरपणे लक्ष. यामुळे ही पिढी मोबाईलच्या जाळ्यात गुरफटत चालली आहे.
त्यांना बसल्या जागी हवी ती वस्तू मिळत आहे, त्यामुळे पैशाचे मोलही समजत
नाही आणि ते पैसे कमवण्यासाठी आपल्या आई-वडिलांना किती परिश्रम करावे लागतात हे
देखील कळत नाही. आई-वडीलपण मुलांना
समजावून सांगत नाहीत.
एकदा अशा चंगळवादी जीवनाची सवय झालेले
मूल आपली सारासार बुद्धी देखील हरवून बसते. आपल्या आई-वडिलांनी खस्ता खाऊन शिक्षण
घेतले तेव्हा ते आज एवढे पैसे मिळवत आहेत.
आज उच्च पदावर काम करत आहेत. आपणही अभ्यास करून, मेहनत करून आपले नाव उंचावले म्हणजे आपले भवितव्य सुधारेल हे त्यांना कळत नाही. आज आपण आराम करत आहोत तो कायमस्वरूपी नाही तर तात्पुरता आहे. तो आई वडिलांच्या जीवावरचा आहे. आज आपण आराम केला तर पुढे हराम होणार आहे हे त्यांना समजले तर ते मूल अभ्यास करून यश मिळवेल आणि आपले भविष्य सुधारत पुढचे जीवन आनंदाने, आरामात व्यतित करेल. आपल्याला काय वाटते?
आजचा अंक वाचण्यासाठी खालील लिंकवर क्लिक करा...